Miesiące płynęły wolno, jeden za drugim, bezbarwne, bezsensowne, i uznany muzykolog obojętnie przyjmował pochwały, nagrody, wyróżnienia, podziw kolegów oraz wśród podróży, uroczystości na jego cześć i konferencji, których unikał, kiedy tylko mógł. On, który nie potrafił zapomnieć, spędzał czas, ocalając innych od zapomnienia. Najbardziej lubił siedzieć przy oknie, czy padał deszcz czy śnieg, czy opadały liście, czy świeciło słońce, i denerwował się, zniecierpliwiony, że czas tak wolno płynie.
Jaume Cabre
Podróż zimowa
