Miałem 16 lat gdy poszedłem na wojnę, By walczyć o kraj godny bohaterów, Z Bogiem u boku i karabinem w dłoni, Goniąc koniec swoich dni, I maszerowałem i walczyłem i krwawiłem i umarłem, I nigdy nie stałem się starszy, Ale wiedziałem wtedy, że rok na froncie To wystarczająco długie życie dla żołnierza, Wszyscy zgłosiliśmy się na ochotnika i wpisaliśmy nasze imiona, I dodaliśmy po dwa lata do wieku, Skorzy do życia i chętni do tej gry, Gotowi na karty historii, Biliśmy się i walczyli, dupczyliśmy do resztek sił, Dziesięć tysięcy ramię w ramię, Żądni Szwabów, byliśmy mięsem armatnim, I tym jesteś gdy jesteś żołnierzem, Usłyszałem jak mój przyjaciel krzyknął, i padł na kolana, Kaszląc krwią gdy wołał swoją matkę, I upadłem u jego boku i tak umarliśmy, Lgnąc do siebie jak dzieci, I leżałem w błocie i flakach i krwi, I szlochałem gdy jego ciało stygło, I wzywałem matkę i nigdy nie przyszła, Choć to nie przeze mnie i nie ja byłem winien, Nie minęło pół dnia i dziesięć tysięcy zgładzonych, I nikt już nie pamięta naszych imion, I tak to jest z żołnierzami...
